Kort eerbetoon aan Jean-Luc Dehaene
Geboren te Montpellier op woensdag 7 augustus 1940 – Overleden te Quimper op donderdag 15 mei 2014 op 73-jarige leeftijd
Ik kwam met Jean-Luc Dehaene in contact einde 1985. Ik was net terug van een postuniversitaire opleiding in het buitenland. Een studie die ik olv prof. dr. Jos Viaene, prof. dr. Dirk Lahaye en prof. dr. Josse Van Steenberge had uitgevoerd, was bekroond met een wetenschappelijke prijs. Ze bevatte een voorstel tot grondige procesoptimalisatie en digitale transformatie in de sociale sector. Jean-Luc Dehaene was Minister van Sociale Zaken en hoorde van het voorstel. Ik werd prompt uitgenodigd voor een persoonlijk gesprek. Op het einde daarvan kreeg ik het aanbod om aan de slag te gaan als adviseur op zijn kabinet, met als opdracht om het voorstel verder uit te werken en door te voeren. Ik was 24 jaar en had absoluut geen politieke achtergrond, maar greep graag de kans die me werd geboden.
Ik kwam op het kabinet terecht in een klein, enorm goed functionerend team van creatieve, ondernemende en waardegedreven medewerkers, die in grote onderlinge loyauteit samenwerkten aan de verdere uitbouw van een rechtvaardige, effectieve en efficiënte sociale bescherming. Ik voldoende me onmiddellijk ondersteund en volwaardig deel van de groep. Rapporteringslijnen waren zeer kort en beslissingen werden doordacht, maar snel genomen vanuit een langetermijnvisie. De dynamiek en energie die van het team uitging, was ongelooflijk.
Jean-Luc Dehaene geloofde in mijn voorstel, zette me permanent aan om het te optimaliseren, coachte me, zorgde voor contacten met bekwame ambtenaren, was zeer toegankelijk voor het aftoetsen van inzichten, gaf vertrouwen en kansen, volgde het project op en leerde me netwerken. Ik was bijvoorbeeld nog maar een paar weken actief op zijn kabinet, toen hij me al vroeg om hem te vervangen op een vergadering van een interministerieel comité inzake modernisering en informatisering van de federale overheid. Ik bleek op de vergadering uiteindelijk de enige niet-minister te zijn en kreeg de gelegenheid om op topniveau input te geven aan het inhoudelijk beleid. En niet met partijpolitieke sturing, maar vanuit doorgesproken, wetenschappelijk onderbouwde inzichten. De ervaring die ik aan een ijltempo opdeed door dergelijke opportuniteiten, en de handelsruimte die ik kreeg, werkten aanstekelijk om de nodige veranderingsprocessen door te voeren en een future-proof ICT-architectuur in plaats te helpen brengen.
Uiteindelijk heb ik met Jean-Luc Dehaene meer dan 25 jaar zeer nauw mogen samenwerken, eerst als zijn adviseur, nadien als adviseur van de Eerste Minister en vanaf 1991 als administrateur-generaal van de Kruispuntbank van de Sociale Zekerheid. Zijn passie, zijn verantwoordelijkheidszin, zijn doorzicht, zijn langetermijndenken, zijn team spirit, zijn ‘esprit d’état’, zijn onderhandelingskracht, zijn zelfrelativering en zelfkritische ingesteldheid, en zijn leiderschapsstijl zijn zovele zaken die ik enorm bewonder en waardoor ik mezelf nog dagelijks laat leiden.
Jean-Luc, je bedreef beleid met een grote B, en je induceerde en realiseerde grote, broodnodige veranderingen. Je was een leider die veel respect afdwong. Velen kunnen zich aan jouw staatsmanschap, authenticiteit en eerlijke gedrevenheid spiegelen.